Expeditie IJsland (2): van noord naar oost

De zonnewende is in IJsland geen nationale feestdag, maar veel IJslanders respecteren vandaag de tradities van hun voorouders.

IJslandse tradities tijdens de zonnewende:

• (Nacht)wandelen.
• Kamperen (zonder zaklamp).
• Laat op de avond picknicken.
• Zingen en muziek maken.
• Yoga bij zonsondergang (of – opgang).
• Lokale bieren proeven.
• Walvistochten maken.
• Naakt door de ochtenddauw rollen (garandeert een heel jaar geluk, naar ‘t schijnt).

Kortom, veel opties om een stralende zonnewende te vieren. Of voor een Gleðilega sólstöðu, zoals de IJslander het zo mooi formuleren.

Walvis

Ook wij respecteren vandaag een lokale traditie. We gaan bier proeven. De rit gaat richting het hoge noorden. We passeren het pittoreske Dalvik. Een vissersdorp aan de oevers van Eyjafjörður dat omringd is door de imposante Tröllaskagi‑bergen. Het is één van de dorpjes die in het begin van de 20e eeuw groeiden dankzij de haringvangst. Die gouden haringjaren worden nog elk jaar herdacht met live muziek, vuurwerk en een gratis visbuffet voor maximaal 30.000 bezoekers: het Fiskidagurinn mikli, zeg maar de Grote Visdag. In het fjord voor Dalvik zwemmen bultruggen, vinvissen, dolfijnen en bruinvissen. Toeristische walvisvaarders worden er in kleurrijke regenpakken gehesen. Het dorp is immers een topbestemming voor walvissafari’s. Succespercentage: 98%.

Bier!

Zoals gezegd gaan we bier drinken. In het meest noordelijke vissersdorp van IJsland: Siglufjörður.  Met zijn kleurrijke huisjes en rijke geschiedenis ademt deze bestemming de charme van vervlogen tijden. Deze plek groeide van een klein haaientrekkersdorp uit tot de wereldhoofdstad van de haringvisserij. Het verzorgde en opvallende Herring Era Museum herinnert aan die glorieperiode. In authentieke salthuizen, pakhuizen en aan de dokken beleef je hoe de haring de IJslandse economie vorm gaf. Hier hebben we afgesproken met Marteinn Haraldsson, de eigenaar van de microbrouwerij Segull 67. De man brouwt bier in een oude visserijvries­fabriek uit de jaren dertig. In 2015 werd de fabriek omgevormd tot een warm en knus brouwadres dat barst van karakter. Ter info. Segull is IJslandse voor ‘magneet’, verwijzend naar het magnetische noorden. Het cijfer 67 is al generaties lang een gelukbrengend getal bij de familie Haraldsson. We proeven de Sjarmör (pils), de Sigló IPA en de Svarta María (stout). Toch is het vooral de Original (amber) onze favoriet.

Waterval à volonté

We ruilen de zon opnieuw in voor regen en het groene noorden van IJsland voor een maanlandschap. In het noorden van IJsland, langs de ringweg tussen Akureyri en Mývatn, ligt een van de spectaculairste watervallen van het land: Goðafoss. De IJslanders noemen hem ‘de waterval van de goden’. Met 12 meter hoogte en 30 meter breedte is Goðafoss misschien niet de allergrootste, het is wel een van de meest fotogenieke watervallen van het land. Het water dondert in een hoefijzervormige kloof omringt door lavasteen met vaak regenbogen in de nevel. Magisch? Absoluut. En dat is duidelijk te merken. We moeten de waterval delen met honderden bezoekers.

Als Goðafoss de elegante godin onder de watervallen is, dan is Dettifoss haar woeste broer. Gelegen in het ruige noordoosten van IJsland, in het Vatnajökull Nationaal Park, is dit de krachtigste waterval van Europa. 44 meter hoog en 100 meter breed. Hier dondert elke seconde zo’n 500 kubieke meter grijs, schuimend gletsjerwater omlaag. Spectaculair? Gigantisch understatement. Het voordeel van deze woeste waterval? Het is een korte, pittige wandeling voor een mooi uitzicht. De wandeling remt, samen met het miezerige weer, het grote aantal bezoekers.

Puffins

We hebben vandaag nog een afspraak. Met de Fratercula arctica, beter bekend als de Papegaaiduiker of de Puffin. De vogel is niet alleen kleurrijk. Het beestje heeft ook de uitstraling van een mini-pinguïn. En het gedrag van een komische filmster. Het vliegen zelf gaat prima, maar je ziet de vogels met de kleurrijke snavels landen op een klif alsof ze net hun vliegexamen hebben gemist. De clowns van Oost-IJsland. Er is geen betere plek om ze te ontmoeten dan in Borgarfjörður Eystri. Van half april tot half augustus verandert een klif net buiten het dorp in een zinderend zomerresort voor zo’n 10.000 papegaaiduikers. Een kleine landtong in de haven is de beste én gemakkelijkst bereikbare plek in IJsland om deze vogels van dichtbij te zien. Een verrekijker is niet nodig. De diertjes  waggelen onhandig over de rotsen en poseren tussendoor gewillig. 

Foss-zonder-naam

Alsof we nog niet voldoende waterval gezien hebben vandaag. We doen er nog eentje bij, een beetje verstopt langs de Ringweg. We hadden hem bijna gemist, de hoge sierlijke waterval die van een bergwand omlaag stort. De waterpartij heeft ongetwijfeld een naam maar we vinden nergens de info. Dus noemen we ‘m de Foss-zonder-naam. Het goede nieuws: er is (bijna) niemand en de wandeling naar de voet van de waterval is kort en eenvoudig. Onderweg hoor je alleen het geruis van het water en het gekras van een eenzame vogel. Het uitzicht? Super. De locatie heeft nog een voordeel. De regen neemt een pauze en de drone mag eindelijk even los.  Er wacht ons nog een verrassing. Onze tijdelijke huisbaas informeert ons dat de straat een nieuwe bovenlaag krijgt. Het gevolg: wat straat hoort te zijn, is weinig meer dan een 10 kilometer lang karrespoor. Met losse kiezels, putten en plassen met okerkleurig water. Hadden wij geen witte auto bij vertrek? Die is niet langer herkenbaar. En we zijn amper halverwege...